Kleine-Ruimte-Architect Carin Terpstra focust op vakmanschap 

Carin Terpstra is geschoold kunstenaar en museoloog en werkte jarenlang als handvaardigheid- en techniekdocent in het onderwijs. Tot ze bedacht dat ze haar kennis en ervaring kon gebruiken om als zelfstandig ondernemer een ontwerp- en klusbedrijf te starten. Zo ontstond Kleine-Ruimte-Architect.  

Terpstra dook met haar bedrijf in een nichemarkt. ‘Ik richt me op interieurontwerp en fijn timmerwerk’, zegt ze. ‘Met mijn klusbedrijf wil ik iets betekenen voor mensen. Een prettige woonomgeving zorgt voor een thuisgevoel en dat geeft rust. Vaak weten mensen wel welke functie ze aan een (deel van een) ruimte willen geven, maar hebben ze geen beeldend vermogen om het in te vullen. Voor mij geldt juist dat ik direct die ruimtelijke verbeelding ervaar. Ik zie in één oogopslag wat er mogelijk is, maar ik maak het ontwerp altijd in samenspraak met de klant. 

Beitel en vijl 

Bij veel klussers staat snelheid voorop, maar Terpstra focust liever op vakmanschap. ‘Dat levert wel eens een spanningsveld tussen tijd en geld op’, beaamt ze. ‘Soms wil een opdrachtgever dat iets snel en goedkoop gebeurt, terwijl ik het graag goed en mooi wil doen. Bij het maken van knieschotkasten in een historisch pand stak bijvoorbeeld een muuranker uit de muur. De snelle oplossing zou zijn: de wand naar voren plaatsen, voor het anker langs. Maar dan gaat er een historisch detail verloren en dat is toch zonde van de authenticiteit. Met een beitel en vijl ben ik net zo lang bezig geweest tot er een uitsparing aan de achterzijde van de plank was ontstaan waar exact dat muuranker in viel. Het muuranker gebruikte ik voor de montage van de plank. Daar is de term ‘fijn timmerwerk’ op z’n plaats; ik ‘shape’ dat hout tot het past. Het kost wat meer tijd, maar dan klopt het op meerdere levels. Dat is zo mooi.’ 

Geen standaard oplossingen 

Toen Terpstra net begon, werkte ze regelmatig samen met anderen. ‘Daar leerde ik veel van en dat neem ik mee. Bij mij ontstaan dingen vaak al doende, ik probeer iets uit, borduur daar op voort. Ik ga zelden uit van standaard oplossingen. Vaak wordt bijvoorbeeld iets geschroefd om de schroef vervolgens weg te werken met plamuur. Ik bedenk dan liever een alternatieve verbindingstechniek zodat er überhaupt niks van de montage te zien is en schilderen niet per se nodig is. Aan installatiewerk waag ik me trouwens niet. Als dat bij een klus nodig is, regel ik een ‘collega’.’ 

Historisch hout 

‘Ik werkte aan een pand dat oorspronkelijk dateert uit de 14e eeuw’, vertelt Terpstra. ‘In de 18e eeuw is het uitgebouwd en nu moest er weer iets aan gebeuren, want het tochtte enorm. De opdrachtgever wilde de ruimte met glazen wanden opdelen in kleinere, beter te verwarmen vertrekken. Dat vond ik zo zonde! Om het eeuwenoude karakter te bewaren heb ik historisch hout gekocht en dat verwerkt tot kozijnen. Daarmee kon ik een ruimte tochtvrij maken maar ook het licht van de dakramen binnen brengen. Het is maatwerk, want reken maar dat er in een oud pand van alles schots en scheef is. Een sponning maken in een scheve monumentale balk is niet eenvoudig. Op een gegeven moment zat er geen gereedschap meer in mijn bus: alles was in dat pand.’  

Zinnig bezig 

‘Ik ben wat laat begonnen met dit werk, maar dit is echt wel wat ik te doen heb. Die combinatie van functionaliteit en ontwerp geeft me het gevoel dat ik zinnig bezig ben: ik bedenk unieke oplossing voor unieke situaties.’ 

Het is nu zaak om naamsbekendheid op te bouwen. ‘Ik moet het hebben van mond-tot-mondreclame, maar heb sinds kort ook een mooi bestickerde bus. Bij mij in de straat kennen ze die nou wel, dus ik ga hem in de komende tijd maar eens elders in de stad (Deventer) parkeren,’ besluit ze met een lach.